ZAVALLI KEMALİST

  Zavallı Kemalist kafası az çalışan biridir, ömrü boş bir yalana iman etmekle geçmiş zavallının tekidir.

  Sahte kahramanlar ve yalan destanlarla kurulmuş bir dünyanın zavallı müdavimidir.

  Milyonlarca şeyi bilmeden yaşar ama bilmediği en önemli şey “tarihte hiçbir devletin ve milletin yoktan var olmadığı, kendinden önceki bir devletin ve milletin devamı olduğu” gerçeğidir.

  Çünkü yoktan var olmuş şanslı bir milletin seçkin ferdi olduğu yalanına inanmıştır.

  Zavallı Kemalist 1919'da İngilizlerin müthiş planı ile Yunanlıların Anadolu'ya çıkartılmalarının ardından yine İngilizlerin vizesi ve kontrolü ile Anadolu'ya gönderilmiş olan Osmanlı subay heyetinin Ankara'da kurduğu 3. dünya devletini yeryüzü cenneti zanneder.

  Osmanlı'nın adından, medeniyetinden ve herşeyinden tiksinmesiyle “dedesinin sarayına küfrederken gecekonduda yaşayan müflis varoş mirasyedisine” benzer.

  Özgüveni hemen hemen hiç yoktur. Avrupalı ya da Amerikalı birinin yanında bir böcek kadar değersiz olduğunu düşünür.

  Kendisine kemalizm virüsünü çocukluğundan beri veren müfredat batılıların her konuda üstün insanlar olduğu fikrini kafasına kazımıştır. Zavallı Kemalist tüm hayatını bir doğulu olduğu fikrinden kaçarak geçirir.
  Doğululardan nefret eder, tiksinir, kendini batılı zanneder ama değildir. Bu utanç hayatı boyunca karanlık bir gölge gibi kendini takip eder.

  Zavallı Kemalist devletin daha çocukken kendisini hapsettiği hücreden dünyayı seyreder.

  Ona göre kendisine benzemeyen herkes; hain, gerici, yobaz, satılmış ve şerefsizdir. İncir çekirdeğini dolduracak aklı ve muhakeme gücü olmadığından kendisine gerçek diye anlatılan her yalana kayıtsız şartsız iman etmiştir, tarihi daha farklı okuyarak devletin yalanlarına inanmayan insanları ise küçük görür.
  Gerçeği farkeden insanlara hakaret ederek kendisinin daha üstün bir insan olduğu hissine yaslanır, bu duyguyla ayakta durur ve kendini ancak kendisi gibi kemalistlerin arasında iyi hisseder.
Yalnızken ihanete uğramış erdemli bir azınlığın onurlu üyesi olduğunu düşünerek kederlenir.
Kafasının içindeki hain ve satılmışlarla kavga eder durur.

  Bu gariban karikatürün en çok benzediği insan tipi aslında Çiftlik Bank yalanına inanıp dolandırılan akılsızlardır.
  Onlar da  bir yalanın peşine takılarak tüm varlıklarını ve ömürlerini heba ettiklerinden bu Kemalist tiple kader yoldaşıdırlar.

  Tek fark dolandırılan akılsızlar bunu bir utanç vesilesi olarak görüp sessizce zararlarını sineye çekerken Zavallı Kemalist çevresine saldırarak başkalarını da bu yalana inandırmaya çalışır.  

  Artık bu zavallı Kemalistleri ettikleri büyük laflara bakarak ciddiye alma yanlışına düşmemek gerekir.
Ellerinde ne istediklerini yargılayacakları cinayet mahkemeleri ne istemediklerini asacakları darağaçları yok artık.

  Güçlerini ve devlet teşkilatlarındaki ağırlıklarını kaybedeli uzun zaman oldu. Şu halleriyle zamanında katlettikleri insanların kurumuş kanları ellerinde olan yaşlı ve dişleri dökülmüş  bir canavara benziyorlar. Bu tipler uzun zamandır iktidarsızlıkları çenelerine vurmuş ülkenin bugününde ve yarınında yeri olmayan yarı fosil yaratıklara benziyorlar.

  Kendilerine 1923’te kurulduğu ve içinde yaşadıkları söylenen o modern ve müreffeh ülkeye bir kez bile rastlamadan tüm ömürlerini tüketmişlerdir. Kendilerine yalan söylendiğini anlamadıkları için de dolandırıldığını fark etmeyen Çiftlik Bank mağdurları gibi asıl hırsızın kim olduğunu bilmeden herkesle kavga ederek yaşayıp gitmektedirler.

  Neyse ki bu fosillerin toplumdan tamamen kalkmasına az kaldı. Nasıl dünyada artık Stalin’ciler Çavuşesku’cular, İdi Amin’ciler kalmadıysa yakın zamanda da bu ülkede de bunlardan eser bile kalmayacak. 

  O zaman bu patolojik tipleri sadece gülerek ve acıyarak hatırlayacağız.